0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yakında bir dizi başlayacak; “Aktris”… Reklamlarını izlerken düşünüyorum… Dizi nedir, ilgimi çeker mi, henüz gösterime girmediği için bilmiyorum ama hepimiz yaşamın aktrisleri değil miyiz?

Aktris kelimesi daha çok kadın oyuncular için kullanılan bir terim. Dizi, gündüz ışıltılı bir hayat yaşarken gece olduğunda karanlık bir dünyaya geçiş yapan Türkiye’nin en ünlü yıldızının hikâyesini konu ediyormuş.

Her doğum günümde yaptığım gibi yaşam basamaklarındaki filmimi izliyorum. Siz de yapın çok keyifli oluyor. Sevimli küçük kızı, kürdan bacaklı genç kızı, Semahat öğretmeni, “anneyim”i veee abla olduğuma inanamazken teyze modu hatta büyükanneliğe geçişi film şeridi gibi fotoğraf görüntülü anılarla izliyorum. Karelerde ne farklı saç kesimleri renkler, ne farklı model giysiler renkler ama içime bakıyorum ruhum aynı hep cıvıl cıvıl renkler…

Zaman içinde fiziksel sosyal değişimle birlikte sizden istenen-beklenen farklı rolleri oynamanız… Hatta bunu başarıyorsunuz da çoğu zaman. Ama yaş alırken farklı boyuta geçmiyorsunuz aslında, içinizdeki rol aynı. Yeter ki, içinizdeki sevgi kurumasın, umut tükenmesin. Çöle döndü sanılırken bir damlacık yeterli tomurcuklanmak için…

Yaş alırken en iyisi, temizliği öğrenmek etrafınızı saran yüklerden kurtulmak sanırım. Bir yerde okudum; insanın çocukluk travmalarının bir son kullanma tarihi olmalıymış. Yani sizi üzen nesne/kişi/duygu onları bırakmaktan bahsediyorum. Hangisiyle bir yerden bir yere ulaştık, hangisiyle kazandık, hangisiyle kaybettik bir bakıp ona göre her şeyi tutmak zorunda değiliz. Yaşamıma giren herkesten hoşnut değilim tabi; bazen Mehmet Akif gibi “Bir çürük ipliğe hülyâ dizmişiz”. Doğru insanları tanıdıkça anlıyorum ki, kan bağından öte hayatı sizi yukarı taşıyacak can bağı insanlarla yürümelisiniz.

Hayat su gibi akışkan ve zaman zaman akıntıya ters yüzüyor dalgalarıyla savaşmak zorunda kalıyorsunuz. İşte burada sizi güçlendirecek destekleyip enerji yükleyecek kısaca el verecek lazım. Hele eller karşılıklı birbirine uzanırsa tadına doyum olmaz. Tuttuğunuz el sayesinde merakla heyecanla etraftaki manzaranın tadını çıkarır, uyumlu adımlarla yol alırsınız. Şans ne zaman güler hangi basamakta sizi bulur belli olmuyor. Umudun olduğu yerde mucizeler çiçek açıyormuş.  Hiç susmayan vesveseli kaygı dolu zihin senin duvarlar örmeni isteyebilir ama sınırları zorlamak da senin elinde. Kimbilir belki ihtilalini tebrik eder, “iyi ki o şiiri sevdim iyi ki o sınırı aştım” dersin. Meraklı kişiliğim dene derken otoriter bilinçaltım hep engel olmak ister ama keşkeler yaşamamak için iyi ki perdeleri araladım dediğim çoktur; bu yeni bir mekân olur, iş olur, yeni bir arkadaş olur… Ama illa aşk olsun. Gece yıldızlar gündüz kuşlar eşlik eder bir şarkıya başlarsın. İçine ferah bir güzelliğin dolduğunu hissedersin. Yaşamın rollerini sürdürmene engel değil bu, hatta sevgi güven ve güç çoğalır içinde. Mutlulukla paylaşarak oluşur efsunlu bir ortam, eteklerindeki taşları dökerek hayallerine uzan. Yaş alalım ne olacak yaşlanmayalım yeter ki Allah sağlık versin, güzel geleceğin başrolünü paylaşmaya ne dersin?