0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Edirne’nin ayazını bilirsiniz, hava soğuk mu soğuk sıcacık yorganımın içinde uyuyorum, ananemin otoriter öğretmen sesi geliyor “hadi geç kalıyoruz”… Yün şalına sarınmış hazır, bizi özellikle de beni bekliyor, törene gideceğiz. Daha bir yorganın altına giresim var dışardaki soğuğu düşününce. Henüz ilkokula başlamamışım belki de. Ananem söyleniyor, “Edirne teslim alındığında yerde bir karış kar varmış biz özgürlüğümüzü kutlamaya mı üşeneceğiz?” Oysa nemli soğuk havalarda siyatikleri daha bir artıyor ayaklarının ağrısından bırakın adım atmayı odadan odaya geçemiyor ama Naciye Hocanım yüzünde tebessüm göğsü gururla kabarmış sanki taze Cumhuriyet öğretmeni törenden geçecekmiş gibi heyecanlı erkenden hazırlanmış; geçit törenine gidecek… Nurlar içinde yatsın.

Yolda bana özgürlüğümüzü nasıl kazandık, duygulandırarak anlatıyor. Tören sandalyelerini kiralayan Ali Beyamca yerimizi ayırmış, ananem oturuyor, hop ben de onun şefkatli kucağına. Dikkatle anlattıklarını dinliyorum; eğitimde, kurumlarda, sanayide yapılan inkılapları, sınırlarımızı elde edişimizi, kısaca Cumhuriyet ile kazandıklarımızı dizelerken, gururla okulların kurumların esnafın askerlerin geçişini izliyorum. Sancak geçerken ayağa kalkıyoruz ananem artık gözyaşlarını tutamıyor.

Milli bayramlar bizim için dini bayramlar kadar kutsal oldu hep. Sonraları kendim de hiçbir milli bayram törenini kaçırmadım; görev/etkinlik/zorunluluk değil gönülden katılımdı. İzlediğim öğrenciler gibi resmi geçitte yürüdüğümde bu vatan için diye kendimce andlar içerken bandonun sesiyle kalbimin sesi yarışırdı. Tören sunuşlarımda kanımın hızlı akmasına sesimin titremesine engel olmak için sadece törene odaklandım. Hemen her yıl Kurtuluş Bayramı törenimize katılan ve o dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel koruması ile hava soğuk paltolarını giysinler haberini yollayıncaya kadar üşüdüğümüzü bile fark etmemiştik.

100. yıl kutlamalarını sosyal medyadan takip ederken sanki ananemle birlikte izledim, öyle coşku duydum, öyle gözlerim yaşardı. Bayrağım dinim dilim vatanım güvende olsun istiyorum. Gençlik öyle sahip çıksın istiyorum. Barış ile birlikte dostluk türküleri söylediğimiz Yunan Bulgar toplumlarıyla insanlık olarak eşitiz. Paramızla ezilmeyelim, ziyaretlerimizde nezaketi bırakmayalım. Misafirlerimizi iyi ağırlayalım ama çılgın Arda coşkun Meriç uyusun biz uyumayalım. Atalarımı emanet ettiğim doğmuş büyümüş olmaktan gurur duyduğum topraklarımın üstünde bir daha kara bulutlar dolaşmasın. Edirne barışla geri alınan gözbebeğimizdir. Savaşımız, daha ileri toplum olmak için olmalı. Cumhuriyetin ilk meclisinde geleceğin cumhurbaşkanı ile temsil edilen bizler savaşın acı izlerini bildiğimiz gibi barışın keyfini çıkarmayı da biliriz. Tarihimizi bilimle aklımızla yazalım. Kimden kurtulduğumuz önemli değil, bir daha kurtulmaya ihtiyaç duymayacak şekilde özgürlüğümüzü kimsenin eline bırakmayalım.

Damarda Edirnelilik varsa, ta dünyanın öbür ucundan duyar bu hisleri. Mahalle arkadaşım ilkokul ortaokul sıradaşım Selim Ataktürk Amerika’da yaşıyor. İlk torunu Casey Aydın Stafford, 25 Kasım 2022 saat 23:45’de dünyaya gelmiş. Yani o da 100.yılı kaçırmamış. Ailenin mutluluğunu paylaşıyor, bebeğe sağlıklı mutlu uzun ömür diliyorum.

100. kere yüreğine sağlık sarı Paşam. Başta Kurtuluş Savaşımızın Başkomutanı Gazi Mareşal Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere Edirne’mize geçmişte hizmet eden ebediyettekilerin mekânı cennet olsun, günümüzdekiler esenlik bulsun.

Biz geldik gideriz, doğacaklara Edirne’ye hizmet arzusu dolsun…