0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

1979 yılından beri Kırkpınar izlerim.

660. randevuyu geride bıraktık.

Bir yıl aradan sonra bu yıl çayıra 14 kategori de 2 bin 160 pehlivan çıktı.

Edirne Belediye Başkanı Recep Gürkan, 3 binin üzerinde güreşçi beklediklerini, salgın nedeniyle sayının düşük olduğunu açıkladı.

Peşin peşin fikrimi söyleyeyim,

Kırkpınar’a yağlı güreşin olimpiyatları nitelendirmesi yapılıyor mu?

Yapılıyor.

O zaman o spor dalının olimpiyatına katılmak bu kadar kolay olmamalı,

Öyle eline zembili alıp, Kırkpınar’da güreşilmemeli,

Diğer spor dallarında olimpiyatlara katılmanın kuralı var.

Bitmedi.

İzleyicisi en fazla olan spor dalı futbol da durum farklı mı?

Ön elemesi var, grup maçları var.

Yöresel güreşlerde çayıra çıkmayan, belli bir tur atlamayan pehlivan Kırkpınar’da güreşmemeli,

Öyle rakamsal olarak Kırkpınar çayırına çok pehlivan çıkması güreşin kalitesini arttırmıyor.

Kaldı ki, sahadaki hakemler ilk turlarda çiftleri dahi takip etmekte zorlanıyor.

Bu kadar fazla pehlivan çok olunca,

Pazar gününe, çeyrek, yarı final ve final güreşlerini yetiştirmek için bir yıllık emekler heba oluyor.

Bu yıl en fazla katılım 380 pehlivan ile Küçük Orta Küçük Boy kategorisinde,

Düşünün burada kürsüye çıkan pehlivan, 7 tur güreş yapıp rakibinin sırtını yerine getirmesi gerekiyor.

O sıcak altında,

Yağdan gözlerin yanarken,

Rakibini yeniyorsun,

Sonra,

İşte sonrası daha vahim,

Final güreşlerinde Edirneli pehlivan Küçükpazarlı Bayram Gümüşdağ,

Teşvik-2 kategorisinde rakibi Efe Aslan Kablan’ı yenince protokol tribününe koştu.

Vali Ekrem Canalp ve Başkan Recep Gürkan’ın elini öptü.

Yayıncı kuruluş o sırada Edirneli pehlivanı canlı yayına aldı.

İnanamazsınız, o kadar heyecanlı, o kadar mutlu, o kadar coşkulu ki,

Bayram Pehlivan konuşamıyor.

Aslında mutluluğunu içinden bağırarak anlatıyor.

Ama sesi çıkmıyor.

Kelimeler ağzından dökülemiyor.

Adeta dili tutuldu.

Nasıl da gururluydu.

***

Üç gün önce rakibini tuş et, açık düşür,

Kürsü hakkı kazan,

Özellikle alt boylarda ödüller öyle aman aman değil,

Kürsüye çıkıyorsun, boynuna bir madalya, ehh biraz da para ödülü,

Pehlivan için diğer ödüllerin o kadar manevi değeri yok.

Kırkpınar yazan kürsüde çekilen o fotoğraf,

İşte o fotoğrafın kıymeti farklı,

Belki yıllar sonra çocuklarına, torunlarına gururla göstereceği ölümsüzleşen o anın donuk karesi,

***

Yıllardır Kırkpınar’a siyasetçiler gelir gider,

Tek kare fotoğraf için,

Tek dert, Başpehlivana altın kemeri takarken görüntü vermek,

Altın kemer takmak için siyasetçiler arasında az kavgalar yaşanmadı.

Şimdi o günleri anlatmayayım,

O siyasetçilerin, helikopteri kalkacak diye sıkıştırılan, apar topar yapılan alt boyların ödül törenleri,

Başpehlivan dışındaki kategorilerde deyim yerindeyse ‘kerhen’ tören,

Hadi hadi, çabuk çabuk diyerek kürsüden indirilmeleri,

İyi güzel de,

Geleceğin başpehlivan adayları kürsüye çıkmak için daha az mı ter döküyor.

Tam aksine, daha fazla rakip yenerek kürsüye çıkıyor.

Bir an önce ödüllerinin verilip neredeyse apar topar aşağı indirilmeleri,

Gönüllerini kırmıyor mu sanıyorsunuz.

Neden,

Coşkularını yaşatmıyorsunuz,

Heyecanlarını kursaklarında bırakıyorsunuz.

Biliyor musunuz?

Üç günlük güreş sırasında, birçok pehlivan rakibinin paçalarındaki sicimlerini kavramak için ter, çaba harcarken tırnakları dökülüyor.

Tırnaklarıyla kazıyorlar dedikleri bu olsa gerek.

Onlara daha az yağ, güreş boyuna bir kez salaşpur bezi,

Gözlerini kaybetme riski çabası,

Neden kursaklarında bırakılır.

Bırakın doya doya yaşasınlar sevinçlerini,

Helikopteriniz yarım saat sonra kalksın,

Tribünde üzerinize fıskiyeden akan sularla serinlerken,

İkram edilen soğuk içecekleri yudumlarken,

Çayırda dökülen tere, emeğe saygınız olsun,

Ailelerine ömür boyu gururla gösterecekleri kürsüde rahat rahat çekilmiş bir kare fotoğrafı çok görmeyin,

Bu kadarını hak ediyorlar.

Alın terlerinin hakkını verin,