0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Aslında bedenimiz bencildir, kıymık batsa içinden çıkarmaya çalışır. İnsanoğlunun 9 ay karnında 3-5 sene kucağında ve ömür boyu kalbinde taşıyanına “anne” unvanı vermişiz. Hayvanlarda da aynı güdü var ama iki canlıyı birbirinden ayıran özellik doğumdan sonraki kısım yani büyük özveriyle yavrusunu yetiştirmesi yani kalbinde taşıdığı dönem. O nedenle yalnızca doğuran değil, sevgisiyle ilgisiyle doyuran annelerin günü kutlu olsun.

Dizilere bakıyorum her karakter çocukluğunu anlatırken bir rüya âlemi gibi neşeli anlatıyor aile meclisini. Oysa bu durum, anne-babanın çektiği sıkıntıları evlatlarına hissettirmemesiyle alakalı. Ne babanın geçim derdinden -ki; o zamanlar annelerin hemen hepsi ev hanımıydı, eve giren nakit akışına katkıları yoktu-; ne annenin yetiştiremediği ev işlerinden -ki; o zamanlar tek parmak tuşa basmıyor onuyla birlikte tam işlevde yer alıyordu-; ne eşinin ona ilgisizliğinden haberimiz vardı. Sırtımız pek karnımız toktu. Özendiğim oyuncak önümüzdeki bayram veya doğum gününde alınacak kadar yakındı. Akran zorbalığı yoktu, arkadaşım en fazla saçımı çekebilir ama sonrasında anne terliği adaleti sağlardı. Şimdi “benimki yapmaz” söylemiyle anneler değişti… Annelerin değişmesiyle de toplum değerleri olumsuz değişiyor.

Annemin sabah neşeyle uyandırması radyodaki tsm ne eşlik eden sesi kulağımdan, (narin)ellerine sağlık yemekleri damağımdan, pırıl pırıl cildiyle Hollywood yıldızlarından güzel yüzü gözlerimden gitmiyor. Ben şimdi O’nu gönül gözümle gördüğüm ve duyduğum için yıllardır hiç değişmedi siz de eminim aynısını düşünüyorsunuzdur; “hala en güzel anne benimki…”

Huyu suyu değişti mi bakalım; biraz yüzümü buruştursam gözlerinde aynı kaygı “bi yerin mi acıyor yavrum”, biraz neşelensem “hep mutlu ol” pırıltıları gözlerinde. Kapıdan markete çıksam yine dudaklarında pıtırtı, “hayır dualarıyla” geçirmekte. Ama ben değiştim, sonsuz yaşayacağına inandığım annem için sağlık dilekleriyle dualarım, hep ya annemi kaybedersem kâbuslarıyla dolu rüyalarım.

Anneler aslında bizi hayata hazırlayan yaşam koçlarımız. Annemin okula gönderişi onunla ilk ayrılık dönemiydi ama daha sabahtan enerjisiyle doldurduğu için sevgisi ile eksikliğini hissedene kadar evimize baba ocağına dönerdim. Gelin olup giderken de aynı duygularla ve enerji ile gönderdiği için bulunduğum ortamın tadını çıkarıp mutlu yaşam felsefemi sürdürdüm. Kader beni tekrar ana kucağına döndürdü. Yine teselliyi onun kollarında buldum. Yani yara bandı görevi de hayatta olduğu sürece değişmiyor.

44 yıldır tek kişide kutluyorum hem anneler hem de babalar gününü. Çünkü ikisi tek kişide birleşti, güçlü bir kadın olan annemde… Rabbim tüm anneleri korusun, eksikliğini geç göstersin. Annem için artık maddi isteğim de yok ona aldığım maddi hediye de… O güzel yüzü gülsün, canı hiç acımasın yeter. Ülkemizin annesi Zübeyde hanımın manevi huzurunda ebediyetteki anneleri rahmetle, şehitlerimizin manevi huzurunda hepimizin üzerinde hakkı olan anneleri saygıyla, geleceğin annelerini sevgiyle anıyorum. Anneler bedenen değişebilir ama sağlıkları ve huzurları bozulmasın sevgileri hiç değişmesin. Her anneye evladının sağlıklı mutlu günlerini göstersin.