AŞİYAN

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Her canlı yuva arar. Uçan kuşlar bile konmak, bir yuvaya sığınmak ister. “Aşiyan; yuva, kuş yuvası, ev demekmiş.” O kelime nasıl da kutsal nasıl da haslet benim için. Göçebelik genlerimde yok hemen yerleşik düzene geçmek isterim. Çoluk çocuğum etrafımda büyüklerim yanımda olsun, kalabalık kocaman ailemle mutlu mesut… Unutsam da yaşam hatırlatıyor, istediğin kadar çabala her şey kadere bağlı…

Dört duvar mıdır yuva? Konuştukça sıkıntılarını üzüntülerini azaltan sevinçlerini büyüten duvardaki resimler mi? Yıldız gözleriyle bakan yüzündeki mimikleriyle duygularını coşturan fırtınaları atlattığın limanın eşin mi? Yemeğin tuzu mu tat veren ilk lokmayı aldığında onun yüzüne yayılan gülümseme mi?  Kimseye yük olmama çabası, tek başına alabileceğinden fazla yükü üstlenmek, maddi manevi zorlanma yaralarını sürekli kanatmıyor mu? Sadece aynı müziği dinlemek, aynı filme gülmek değil, aynı ateşle yanmak aynı karın ağrısıyla kıvranmak da hayatın doyumlarından. Yalnızlık Allah’a mahsus unutuyoruz…

Çocukların büyüyüp kendi yaşam alanlarını kurmak için yuvadan uçması doğal ve mürüvvetini görmek mutlu bir olay. Yalnızlığımı hissettirmeyecek kadar vefalı evlatlarım, kardeşlerim, damadım, gelinim, onları yetiştiren kocaman yürekli dünürlerim sağ olsunlar.  Yine de yarım kalan yaşam insanın içini acıtan. Emir büyük yerden gelse de ayrılık zor olan… Kimse kimsenin yerine doğmuyor o nedenle de kimse kimsenin yerini kolay dolduramıyor, hele de ilişki sevgi saygıyla ilmek ilmek örülmüşse… Hayat uzun, yolları dikenli ve yalnız çekilmiyor. Bir can yoldaşı sevgi saygı güven duyulan arkadaşlık herkesin hakkı ama sizin de hakkınız olduğunu unutuyorsunuz…

Yaşamda ikinci şansı çok ender gördüm, hele bana rüyamda bile rast gelmez sanırdım. Oysa hayat sürprizlerle doluymuş. Yeniden hayaller kurulabiliyor umutlar yeşerebiliyormuş. Ödül gibi bir yol arkadaşı çıktı karşıma. Kış ayazının yürek titreten bir gününde, güneşin utangaç yüzüne sıkıca sarıldık. Aynı yerden yaralı iki kalp olarak tekrar tanıştık. Ayrı yollarda aynı duygularla yaşamışız birbirimizden habersiz. Anlattıkça anlaştık, anlaştıkça sevdik birbirimizi. Dünümüzü biliyoruz, iyi şeyleri niye yarına saklayalım ki; bugünün hakkını vererek yaşayacağız. Yaşadıkça yaralarımıza merhem birbirimize destek emanetlerimize dört koldan sarılmaya adayız.

“Yaş ilerleyince, kişiler genel klişeleşmiş ve kalıplaşmış anlamlardan çıkıp, kendi iç dünyalarının düzenekleri ve kendi iç dünyalarının ihtiyaçları için eş seçiyor.” diyor uzmanlar. Bize yaşam böyle bir oyun oynadı, iyi de yaptı. Çok değerli bir ailenin biricik oğlu, güzelliklerinin ve iyiliklerinin temelinde annelerinin izlerini taşıyan tatlı kızların babası ile hayatın başrolünü paylaşmak üzere imza attık. Allah herkes gibi bizi de mesut bahtiyar etsin, yuvamıza dirlik bereket versin. Sağlıkla olabildiğince uzun birliktelik istiyorum, çünkü pozitif duygularla çevremizi ışıtmaya ısıtmaya korumaya kollamaya devam edelim.

“Senin içinde olduğun her yer bana ev olur, yuva olur, sıcaklık olur, sevda olur. Bundan böyle kalan hikâyemin Aşiyan’ı sevgili eşim sensin…”