0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ADD Edirne Şube Başkanı Celil Özcan “Atatürkçü Düşünce Derneği, Cumhuriyetimiz’in 100. yılında Kemalizm’in namus sesini bir sis çanı gibi yurdumuz semalarına asarak Yeniden Atatürk Cumhuriyet’ine ulaşma azim ve kararındadır. Büyük Taarruz’un, Büyük Zafer’in 101. şeref yılı kutlu olsun”şeklinde dile getirdi.
“101 YIL ÖNCE”
ADD Başkanı Celil Özcan “Kocatepe’deki “Sarışın Kurt”, 101 yıl önceki yıldızlı gecenin alaca karanlığında, kuş uçuşu 300 kilometre uzaktaki İzmir rıhtımını görüyor, o sarp kayalıklardan Afyon ovasına atlayacağı dakikaları sayıyordu. Sarışın Kurt Kocatepe’den sadece Afyon ovasına değil, ulusuyla birlikte bin yıl öteye atlamaya kararlıydım. Her türlü destekleriyle Anadolu’yu işgale memur ettikleri, Megali İdea hayaliyle başı dönmüş Yunan ordusunu Polatlı önlerine kadar süren emperyalistler, Türk Ulusu’nu bin yıl geriye, Asya steplerine atmak, hatta -ellerinden gelse- yok etmek niyetindeydiler.
Emperyalizmi ilk olarak Çanakkale’de durduran Mustafa Kemal Paşa, İzmir’den başlatılan büyük saldırıyı da Sakarya’da püskürtmüş, şimdi “Düşmanı vatanın harim-i ismetinde boğmak” için günün ilk ışıklarını bekliyordu. Azim ve kararını harekete geçirerek ayağa kaldırdığı Ulusunun bütün varını, olanca gücünü cepheye sürmüş, son darbesini 26 Ağustos 1922 sabahı indirmeye hazırdı.
Büyük Taarruz, 101 yıl önce Ağustos’un 25’ini 26’sına bağlayan gece Afyon’da başladı, Aslıhan çevresinde kuşatılan düşman birlikleri, Mustafa Kemal Paşa’nın bizzat yönettiği Dumlupınar Meydan Muharebesi’yle kesin bir yenilgiye uğradı.
O’nu maceracı bulanlar da vardı, asırlardır taarruz savaşı yapmamış ordumuzun kazanmasının olanaksız olduğunu söyleyenler de, yaptığı planı çok riskli bulanlar da, İstanbul’da, Ankara’da, hatta kurduğu mecliste yenilgi haberini sinsice ya da açıkça bekleyen, “Keşke Yunan kazansa” diye duaya çökmüş alçaklar da. Oysa Mustafa Kemal Paşa’nın, 16 Mayıs 1919’da Bandırma Vapuru’na adımını attığından beri zerre kuşkusu yoktu. Ulusuna güveni tamdı. Komutanlarla yaptığı son toplantıda “Bütün sorumluluk benim” diyor ve ekliyordu “Hiç endişe etmeyin. ‘Hücum’ emrini verip kamçımı indirdiğimden 15 gün sonra İzmir’deyiz.” 14 gün sonra 8 Eylül akşamı, Belkahve’den dumanlar içindeki İzmir’e bakarken İsmet Paşa’ya “Bir rüya görmüş gibiyim İsmet” diyordu. 3 yıl 3 ay 22 gün boyunca yaşadıkları bir rüya gibiydi sahiden. Ancak, vatandan başka aşk, milletten başka sevgili tanımayan, namusla, bilgiyle, cesaretle yürüyen ve “Ya İstiklâl Ya Ölüm” diyebilen yurtseverlerin görmeyi hak ettikleri bir rüya. Türk Ulusu’nun Anafartalar Kahramanı Sarı Paşa önderliğinde, her evinde ne varsa üçte ikisini vererek donattığı 204.000 mevcutlu TBMM Orduları 1683 2. Viyana bozgunundan 239 yıl sonra kazandığı ilk taarruz savaşı zaferiyle bir vatan kurtarmış olmanın mutlu yorgunluğu içinde belli belirsiz gülümseyerek devam etti sonra Sarı Paşa; “Ama bir gün yanıldım, bu kadar hızlı kaçacaklarını tahmin etmemiştim.”
İngiliz Genel Kurmayı’nın “Türkler bu tahkimatı 6 ayda aşabilirlerse 6 günde aşmış gibi sevinebilirler” dediği güçlendirilmiş mevzileri 6 saatte darmadağın eden Türk Ordusu, Büyük Taarruz’un ertesi günü Afyonkarahisar’ı Türk Bayrağı ile kucaklaştırıyordu. Başkomutan’ından “Ordular; ilk hedefiniz Akdeniz’dir. İleri!” emrini alan Mehmetçik 9 Eylül 1922’de İzmir’e girdi, işgalcileri ve işbirlikçilerini denize döktü.
“Bu zafer millet meclisine, hükümete, bazı ordu komutanlarına rağmen başkomutan Mustafa Kemal tarafından kazanılmıştı” diyor Falih Rıfkı Atay. Haklıdır. Herkese ve her şeye rağmen kazanılmıştır savaş, “Akılla, bilimle ve millete güvenle.” Ulus ve Ordu yokluklarla, yoksunluklarla, ihanetler ve isyanlarla boğuşa boğuşa “Ya İstiklâl Ya Ölüm” dediği bir kader savaşına girişmişken meclisteki bazı milletvekilleri ile yancılarının “Vatanı kurtarsak bile Mustafa Kemal’den kurtulamayız” kaygısıyla işgalci emperyalistlerin peşine takıldıkları, akla gelmedik tuzaklar kurmaya, Mustafa Kemal Paşa’yı Başkomutanlıktan uzaklaştırmaya, meclis dışı bırakmaya, hatta yok etmeye çalıştıkları görülmüştür.
İşgalcilerin tezgâhları, güdümlerindeki Saray ve hükümetinin entrikaları, kışkırttıkları isyanlar, Kuvayı İnzibatiye dedikleri düzmece ordular da cabası… Nazım’ın “Ateşi ve ihaneti gördük” dediği günlerdir. Bu emperyalist işbirlikçisi hainlerin soyları kurumuş da değildir. Gün gelmiş ardılları “Keşke Yunan kazansaydı” diyebilmiş, kimilerince el üstünde tutulabilmişlerdir.
Yani İsmet (İnönü) Paşa: “Hiçbir ülke yoktur ki, kendi içinden bizim kadar hain yetiştirebilsin.” diye boşuna dememiştir.
Türk Ulusal Bağımsızlık Savaşı, bir Ulusun gerçek bir dahi liderliğinde kadını ve erkeğiyle, çocuğu ve yaşlısıyla topyekûn mücadelesinin destanlaşmış öyküsüdür.
Bu Destan; Dumlupınar şehitliğinde yatan 1914 doğumlu 8 yaşındaki Ömer oğlu Hüsnü’nün, 11 yaşındaki Abdullah’ın, Gördesli Makbule’nin, Nezahat Onbaşı’nın, Ilgaz dağlarında bebesiyle donarak şehit düşen Şerife Bacı’nın ve daha onbinlerce vatan evladının temiz kanları ile yazılmıştır. Günümüzde Atatürk’e, İsmet Paşa’ya hakaret eden, Milli Mücadele’yi ve Büyük Zafer’i unutturmaya çatışan, Mondros teslimiyetini, Sevr zilletini görmezden gelip Lozan’a “Hezimet” diyen aymazların, en azından bu Destan’ı kanlarıyla yazan kahramanlarımıza, aziz şehitlerimize verecekleri bir hesap vardır mutlaka. Bu gibiler cahil cesaretleriyle hadlerini aşmamalı, milletimizin sinir uçları ile oynamamalıdırlar.
Bulunduğumuz coğrafyada Üniter Ulus Devlet ve Laik Cumhuriyet güvencesinden yoksun ulusların nasıl emperyalizme yem oldukları Irak’tan Suriye ve Libya’ya kadar birçok örnekle ortadadır. Ders alınmalıdır”dedi
“HER ŞEYİ 30 AĞUSTOS ZAFERİNE BORÇLUYUZ”
Falih Rıfkı Atay’ın dediği gibi; “Nemiz varsa; bağımsız bir devlet kurmuşsak, hür vatandaş olmuşsak, şerefli insanlar gibi dolaşıyorsak, yurdumuzu Batı’nın, vicdanımızı Doğu’nun pençesinden kurtarmışsak, şu denizlere bizim diye bakıyor, bu topraklarda ana bağrının sıcağını duyuyorsak, belki nefes alıyorsak; hepsini, her şeyi 30 Ağustos Zaferi’ne borçluyuz.” Tarih bilimdir ve asla nankör değildir.
Ulusumuzun hemen tamamı elbette her şeyi Büyük Zafer’e borçlu olduğunun bilincindedir ve başta Atatürk olmak üzere, Kuvayı Milliye kahramanlarımızı da, aziz şehit ve gazilerimizi de, Cumhuriyetimiz’in kurucularını ve Kemalist Devrim kadrolarını da minnetle, şükranla yad etmektedir.
Atatürkçü Düşünce Derneği, Cumhuriyetimiz’in 100. yılında Kemalizm’in namus sesini bir sis çanı gibi yurdumuz semalarına asarak Yeniden Atatürk Cumhuriyet’ine ulaşma azim ve kararındadır. Büyük Taarruz’un, Büyük Zafer’in 101. şeref yılı kutlu olsun. Yaşasın Tam Bağımsız ve Gerçekten Demokratik Türkiye.”diye ifade etti.