0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Eski iş arkadaşlarıyla buluşmak hele de yıllar sonra, kendi tarihinizin tozlu sayfalarında gezinmek gibi. Birden beyaz perdeden içeri çekiliyorsunuz ve önce parlak bir ışık gözlerinizi alıyor sonra; bir aydınlık bir flu anılarla beyin jimnastiği başlıyor. Sohbet ilerledikçe o güzel yüzlere ışıl ışıl gözlerin içine baktıkça ağzınızda hiç tatmadığınız kadar lezzetli şekerli bir tat ile eminim kendi yüzünüz de aydınlanıyor.

Burcu AKYOL yurtdışından dönmüş dediler, hadi bir toplanalım. Anında WhatsApp gurubu kuruldu, yer bulundu, onun programına göre tarih belirlendi. Tabi bütün bunları uzman psikolog Alevciğimiz ayarladı. Herkesin nabzına göre şerbet vermek uzmanlık alanından çok gönlünün yüceliğindendir. Baktım herkes programını ona göre ayarlamaya çalışıyor. Ben Edirne’deydim, İstanbul’a gelip ayağımın tozuyla heyecanla katıldım. Yaş farkı çok, branşlar farklı ama dilimiz yürekler aynı olan gurup üyeleri sevinçle coşkuyla toplandık.

Burcu Hoca bir dönem genç, dinamik, modern yüzümüz, okul müdürümüzdü. Araştırmacı kimliği ile sorgulayıp daha iyiye ulaştıran başarılı bir yöneticiydi. Bizler de ona duyduğumuz güvenle özveriyle çalışan iyi bir kadroyduk. Yoğun çalışma ortamından zaman zaman bu toplantılarla uzaklaştırır dinlendirirdi. Bilgisi becerisi önerileri şefkati ile hepimizin gönlünde taht kurmuş, giderken ne üzmüştü bizi. Ülkem adına da üzülmüştüm, beyin göçüydü.

“Sevdiğin işi yap, hayatın boyunca çalışmak zorunda kalma” demiş ya Konfüçyüs. İş evet ama iş arkadaşlığı da önemli. Ailenizden daha uzun süre gördüğünüz kişilerin ruhsal durumunuzdan sosyal yaşama üzerinizde etkileri var. En büyük sırdaşınız en cana yakın arkadaşınız en baba arkanız en anne şefkatiniz en uzman psikologunuz da onlar oluyor. Öğretmen topluluğu olur da ortamın ses desibeli yüksek olmaz mı, tabi gürültü vardı ama ses kirliliği seviyesinde değil. Bir köşedeydik ve komşu masaları birbirimize sık hatırlattık. Konuşanı dinledik sözünü balla kesmek için sıra bekledik. Kimsenin bu arada sıkıntısı sorunu olmamış gibi herkes neşeli bir şeyler paylaştı. “Mutluluk kapısının anahtarı neşedir” derler, gelirken herkes cebine koymuştu. Yani yıllar sonra buluşmuşuz, ne azap ne sitem ne siyatik ağrılarına ne de kayıplara yer vermedik, dertleşmeyi özel buluşmalara sakladık. Müjdeli haberler paylaşıldı; kimi ana-baba olmuştu, kimi yeni iş kurmuştu. Terfi alan özgürlüğe uçan, sevinçle kaplandı ortam. Aynı okula devam edenler de vardı, ben gibi emekliler hatta başka kulvarda yüzenler… “Sanmayın ayrıldık istek bitti, Özveriyle çalışmak bizde Allah vergisi.” “Yer mekân hatta ülke değiştiririz, Atamın imzasıyla konuşur söyleşiriz.” diye tanımlayabilirim bu gurubu.

Burcu hocam yine yurtdışına dönecek ama kalbimizde gururla yer ettiğini bilecek. “Gemilerin en güvenli yerleri limanlardır. Ama hiçbir gemi limana bağlanıp kalmak istemez. Çünkü gemi limanda değil, ummanda güzel olur.” Ve yemek bitti hepimiz birbirimizin gönlünde yer bulmanın mutluluğu geçmişin dinginliği ile evlerimizin yolunu tuttuk. Herkesin yolu açık olsun, başarı huzur en çok da bedenlerine sağlık dilerim.