3 harfli, yaşamın özü/özeti, sıcacık bir kelime: “ana”… Bazen inceliğini zarifliğini nezaketini anlatır gibi kelimeyi uzatır “anne” deriz. Sevgisinin sonsuzluğunu, hoşgörüsünü fedakârlığını tek kelime ile anlatamıyoruz ne yazık ki. Bir insanın derdini yürekten paylaşan tek kişi annesidir. Hiç kimse ananın evladına yakın olduğu kadar bir başkasına yakın olamaz. Bunu ”Ağlarsa anam ağlar” atasözüyle açıklayabiliyoruz.

Annemizi keşke hep mutluluktan ağlatsak ama belki de en çok kırdığımız kişi O… Çiçeğe, hediyeye gerek yok; gönül kırıklığını hiç iz bırakmadan bir öpücükle kapatabilirsiniz. Onun tek derdi sizi ağlarken görmemektir. Zaman içinde siz de artık her düştüğünüzde dizinize merhem sürmesini beklemiyor, yaralarınızı sarmayı ona kendi acınızı çektirmemeyi öğreniyorsunuz. Yine de en huzurlu yastık derman kalmamış dizleri, en yumuşak döşek koynunda uyumak oluyor.

Annemizin ilgisi hep üzerimizde olsun isteriz, bizim için yaptığını bile bile başka şeylere yönelmesini önemsiz şeyler görürüz. Edward Newton “Mutluluğun formülü, gerektiğinde önemsiz şeylerle meşgul olabilmektir.” diyor. Annem ne onu tanır ne bu sözü duymuştur. Ama anne olunduğunda -ki her canlıda bu özellik var- koruma içgüdüsüyle birlikte felsefe bilgisi de beynine yüklenmiş oluyor.

“Annem yine paçavralara dalmış” dedim okul dönüşü eve geldiğimde. Artık bohça mı kaldı boy boy hurçlar varken. Oysa o öyle mutluydu ki… Şimdi elime aldığımda anlıyorum. Bizim eski diye attığımız kumaş parçalarını yalnızca birleştirmekle kalmayıp adeta en sevdiğimiz giysilere ölümsüzlük kazandırmış. “Bunu giydiğimde, nasıl düşme korkumu kahkahaya değişmiştim” diyorum, yine gülüyorum. Ya minik bebeğime çok yakışan mavi tulum parçasına ne demeli, içimi aynı sıcacık kokusu sarıyor. Hem bir eser ortaya çıkarmanın gururu hem atılacak bir nesneyi değerlendirmiş olmanın keyfi hem de zamanını aileye adamanın özverisiymiş benim önemsiz bulduğum şeyler. İlmek ilmek geçmişi bugüne taşıyan danteller, örgüler de aynı mutluluğa yelken açan işlermiş, yani önemsiz şeyler değilmiş. Emeklerine sağlık bitanem, gecikmiş çok teşekkürüm var sana, birini bari buradan göndereyim.

Anneler gününü birbirine sarılıp kutlayan anne ve evlatlara ne mutlu; annelik duygusunu taşıyan tüm hemcinslerime sağlıklı uzun ömür, huzurlu neşeli günler dileyerek sevgilerimi sunuyorum. Hakkın rahmetine kavuşan ebediyetteki meleklere mağfiret dilekleriyle dualarımızı gönderiyoruz, iyi ki hayatımıza dokundular; evlatları kalan günlerini mutlulukla geçirsinler.

Anneler ağlamasın evlatlarının gururuyla hep göğüsleri kabarsın ama öyle evlatlar yetiştirsinler ki; onlar da hiçbir annenin evladını ağlatmasın.

İyi ki benim annemsin, “Umut etmekten vazgeçmememin nedeni senin bir gülümsemeni yakalamaktır.” Nice güzel günlere…