Geçtiğimiz hafta mesleki olarak acı bir kayıp verdik. Gazeteci arkadaşımız Mustafa Yaraşır Codvid-19 denilen bulaşıcı hastalığa yenik düşerek aramızdan ayrıldı.

İki haftadır çağımızın belası olan Covid-19 hastalığından sizlere bahsettim. Bu işin şakası yok dedim. Tedbirleri elden bırakmayın dedim. Bunları Mustafa Yaraşır’a da söylemiştim.

Ancak o kendine bu hastalığı yakıştırmamıştı.

Aylar önce eşi ve kızı covid hastası olmuş, oğlu ile Mustafa temaslı olarak karantinada kalmışlardı. Mustafa, daha önce kalp sorunları yaşamış sigarayı bırakmıştı. Yanılmıyorsam 5 yıla yakındır. Son olarak Tamer Şahin’in işyerinde karşılaştım. Bizden uzak oturdu. Baktığımda ona gidip test yaptır. Sen normal değilsin dedim. Fakat kendi bildiğini okudu yine. Neyse aradan bir hafta geçmedi ilk aşısını yaptırmış. Geldi söyledi. Aşının bir gün sonrası kendini iyi hissetmeyip hastaneye gidiyor. Zaten aşı yapılanlar otomatikman pozitif çıkıyor. Bunu dikkate alan uzmanlar kendisini müşahede altına alıyorlar. 10 gün yoğun bakımda kalıyor. Bu arada doktorlarımız ne gerekirse yaptı ancak o yapılan müdahalelere cevap vermedi. Allah rahmet eylesin.

Kendisi ile güzel anılarımız vardı. Benim çocukluk ve gençlik yıllarımda hep beraberdik. Biz 1968 yılında ADALET gazetesini çıkarmaya başladığımızda rahmetli babası Mustafa Yarışır (Mustafa Gürses) abisi Gürses Gazetesi sahibi İsmet Yaraşır ve Mustafa bizde çalışıyorlardı. 1973 veya 1974 yıllarında ailece Bursa’ya göç etmişlerdi. Mustafa 2 yıl sonra Uzunköprü’ye döndü. Abisi İsmet Yaraşır Malkara’da iş yeri açmıştı. Mustafa’nın en çok zevk aldığı iş sinema makinistliği idi. İstanbul’a gidip Atlas Sineması için filmler alır, onu santim santim kontrol eder, film şeridini tamir ettikten sonda akşam gösteriye hazırlardı. Bu arada yine gündüzleri gazeteden çıkmazdı.

Babam Mehmet Karakaya’nın en has adamıydı. O nereye Mustafa oraya. Bir gün babamdan gizli arabayı almıştık. Gezintimiz tam bitecekken arabanın altını bir taşa vurdum. Egzoz yerinden çıkmıştı. Biz babama ne diyeceğiz derken Mustafa hiç tereddüt etmeden girdi arabanın altına, ateş gibi olan egzozu elleriyle tuttu ve bir tel ile bağladı. Ne zaman tel buldu, ne zaman onları birleştirdi. Görmeden İnanamızsınız. Bu konularda marifetliydi.

Ha birde futbol maceramız var Mustafayla. 1979 yılında Uzunköprü’de baba Mustafa Yaraşır ağabeyimiz bir futbol turnuvası düzenlemişti. Eskiden bu turnuvalar çok yapılır, yetenekli futbolcular seçililerdi. Bizde Basınspor kurarak bu turnuvaya katıldık. Mustafa iyi bir futbolcu değildi ama inanılmaz bir mücadele verirdi oynarken. Kıvırcık saçlarını uzatmış at yelesi gibi. Başını rakip futbolcunun ayağına sokacak kadar da cesurdu. 1974 dünya kupasında ünlü olan futbolcu Ayala’ya benzetiyorlardı onu. Daha sonra evlenip, çoluk çocuk sahibi olan Mustafa matbaasını açmıştı. 4 Mayıs 2006 yılında da Barış gazetesini kurdu ve baba mesleği olan gazeteciliğe başladı. Mustafa arkadaşımın beklenmedik vefatı bizleri derinden üzdü. Sosyal medyada da paylaştığım gibi “deli, dolu ama güzel bir insandı” Mustafa. Çağımızın baş belası Covid-19 bulaşıcı hastalığına ilk mağlup olan gazeteci arkadaşımız oldu.

Bugüne kadar onu hiç yalnız bırakmayan, hep yanında destek olan hayat arkadaşı eşi Yasemen Yaraşır’a, Evlatları Merve Sezer ve Çağatay Yaraşır’a Abeyi İsmet Yaraşır’a, Ablaları Saliha Meto ve Hikmet Demiray’a kardeşleri Ömer Yaraşır’a ve Birsen Dirikan’a, gazeteci arkadaşlarıma başsağlığı diliyorum. Allahın rahmeti üzerine olsun Mustafa Kardeşim…

Bu hastalığa hepimiz duyarlı olursak Mustafa gibi dostlarımızı kaybetmeyiz. Maske, Mesafe ve temizlik kurallarına uyalım.

Herkese içindeki iyilik kadar iyi bir hayat diliyorum..